Champ Show & meer

De afgelopen weken heb ik mijn eerste Amerikaanse concours meegemaakt. En niet zomaar een, nee nee, ik had het geluk een van de drukste en meest stressvolle weken van het jaar mee te maken, namelijk Champ Show. Op maandag vond een soort volksverhuizing plaats, 23 paarden en een ongekend aantal spullen werden naar het concours vervoerd. Waar wij een bescheiden set-up neerzetten met hier en daar een gordijntje, pakken de Amerikanen het groots aan. De stallen werden versierd met gordijnen, er werden grasveldjes en vloeren aangelegd, er werd een lounge set neergezet, en ook werden er schilderijen en lampen opgehangen. Daarna reden we naar de Home Depot om voor honderden dollars aan bloemen en planten aan te schaffen. En dat allemaal voor één week. Nogal over de top naar mijn mening, maar het resultaat mocht er zijn!

Op dinsdag begonnen de wedstrijden. Hunters, Equitation, Green Riders, Under Saddle, Jumpers en weet ik veel wat voor andere variaties heb ik voorbij zien komen. (Voor niet- paardenmensen; bij hunters wordt het paard beoordeeld, bij equitation de ruiter, bij jumpers moet de balk gewoon blijven liggen en gaat het om een snelle tijd, de rest is onzin.) Elk paard deed aan gemiddeld 3 a 4 wedstrijden per dag mee. De hele week was een gekkenhuis.

De zenuwen van ouders en kinderen waren duidelijk voelbaar. De druk was er flink opgelegd (door henzelf). Ik zag gemiddeld vier meisjes huilen per dag (irritant). Presteren is belangrijk hier, maar in de soft way. Het gaat hier meer om het idee dat je goed gepresteerd hebt… De paarden worden elke dag geschoold door trainers en de lintjes worden in overvloed uitgedeeld. Als je achtste word van de tien heb je het naar mijn idee niet bijzonder geweldig gedaan maar hier krijg je gewoon een prijs en een luid applaus, iedereen blij!

De week na Champ Show was heerlijk. Ik hield me vooral bezig met paardrijden in het zonnetje en af- en toe ging ik mee naar concours. Er werden weer wedstrijden georganiseerd op dezelfde locatie. Deze keer echter de internationale variant, minder Hunter en dat soort onzin, meer Jumper. Hindernissen hoger dan 1 meter, fijn!

Ook was er tijd voor niet- paardendingen deze week. Ik heb een bezoekje aan een Pumpkin Patch gebracht, een Halloween kostuum ingeslagen, gewinkeld en ja, eindelijk, HET STRAND! Gisteren heb ik voor het eerst op een surfboard gestaan, het duurde om precies te zijn 0,5 seconden voor ik viel. Daarna besloot ik het maar bij mijn bodyboard te houden. Een surfcarrière is niet voor mij weggelegd. Na het avondeten ging ik terug naar het strand. Ik was met een vriendin en haar vrienden die liever ergens anders heen wilden gaan. Aangezien ik geen zin had ergens anders heen te gaan en eigenlijk überhaubt geen zin had in mensen om me heen besloot ik ze met een smoes over mijn psychische gesteldheid af te schudden (lullig, ik weet het. )Daarna was ik heeerlijk alleen op het strand. Sterrenhemel, muziek, golven, zand, don’t need more!!